Geen winterdip, wel iets anders

Zo blijkt maar weer dat het leven weer vol verrassingen zit. Afgelopen Winter had de dip mij
overgeslagen voor het eerst. Dat was echt een verrassing. Natuurlijk zat ik al elke dag voor de dag licht
lamp, had ik mijn antidepressiva al wat verhoogd, maar voor het eerst kwam er niets.
Helaas dacht ik dat al vrij snel in het nieuwe jaar mijn dipje me toch niet was vergeten. Ik noemde het
dipje net zoals anders, maar het voelde anders het was zwaarder. Ik wist het wel het was een
depressie, wat ik niet wilde geloven. En ja ik ging dus in de vecht stand. Doorgaan om niet verder af
te glijden. Na anderhalve week lukte dat niet meer.

Ik was moe. Niets ging meer vanzelf en veel lukte niet. Nadat ik over de schaamte heen was toch
mama gebeld, want dat weet ik dat helpt. Dan bel ik en zeg voor 9 uur moet ik met de hond hebben
gelopen. Dan hoop ik dat dat daarvoor lukt en anders praat ze zo dat het wel lukt. Mama is ook bijna
de enige bij wie deze afspraken maken ook echt werken, en ik het dan wel doe.
Voor het eerst zit ik met volle bewustzijn in een depressie. Aan de ene kant bijzonder aan de andere
kant frustrerend. Ik wil zoveel maar het lukt niet op 1 of andere manier. De meeste afspraken die
staan die gaan ook gewoon door en ben er dan ook echt. Maar alles wat uit mijn eigen handen moet
komen gaat niet of moeizaam.

Nu na bijna 3 weken wil ik het proberen te doorbreken wat vrees ik niet gaat lukken. Wel spreek ik
me nu uit en krijg tips en hulp waar nodig. Dat is ook al heel mooi om te ervaren. Helemaal niets
doen dat zal ook niet helpen, maar mezelf niet op mijn donder geven als ik gewoon op de bank netflix
kijk is al een mega stap voor mij.

Nu heb ik besloten om uit mijn comfortzone te stappen even uit mijn omgeving te gaan en de rust op
te zoeken. Dan Google je op retraite wat ik een erg zwaar woord vind eigenlijk. Een hutje op de hei
past meer bij me. Ik ben erg benieuwd hoe ik dat ga ervaren. Er is wel een redelijk dag programma
maar ook tijd voor jezelf. Om letterlijk op de hei te gaan wandelen de sauna in te gaan. Het stuk yoga
zit er ook in en heb dat nog nooit gedaan dus ik ben benieuwd.

Als ik nu gewoon wist van over 3 weken lukt alles weer zou ik er veel makkelijker aan toe kunnen
geven, maar helaas. Vorige week stond ik opeens weer met goede zin op dus ik was helemaal blij en
zei dat ik er weer was. Dat was ik ook maar het was maar voor 1 dag.
Opgeven nooit, maar misschien juist het toegeven wat uiteindelijk helpend zou zijn.
Voor nu de week door komen en kijken wat komend weekend het hutje op de hei gaat brengen.