Gedicht Mensenhandel in de Avenue
Bonnie Geus – 12-05-2022
Een gedicht dat ik heb voorgedragen op een evenement ter ere van mensenhandel in de Avenue in Breda.
Ik was pas 12
Ik was 12 en liep naar huis, ik kwam van een begrafenis van een vriendin die zelfmoord had gepleegd.
De dag die ik nooit vergeet met de vraag of ik een lift wilde van hem,
Ik wist dat je ver bij hun uit de buurt moest blijven en zei nee.
Dat was niet het antwoord wat ze wilde horen,
al denk ik als ik ja had gezegd ik het ook van ze had verloren.
Op de hoek van de straat werd ik dagelijks opgewacht,
Dagelijks gebeurde er gedwongen dingen waar een 12 jarige echt niet aan dacht.
Weerstand geven, dingen niet doen, terug slaan, het maakte allemaal niet uit,
Ze waren met meerdere en ouder en werd door hun en hun vrienden misbruikt.
Ik wilde niet met iemand als een psycholoog praten maar wilde door.
In de loop van de jaren overkwamen me nog meer dingen maar dit was wel het begin van alles hoor.
Ik liep dan ook op mijn 20ste vast, kortsluiting in mijn hoofd als gevolg van….
Angst, stemmen, hallucinaties en dingen die je niet zou willen dromen,
Ja dat is mij overkomen.
Hoe dat eruit zag 6 jaar lang:
Van bank naar bed,
Met koffie en een sigaret.
18 uur per dag van bank naar bed,
Wie heeft mij hierin gezet?
De medicatie heeft mijn leven afgenomen,
Ik ben gewoon lui zeggen ze hoe zou dat nou komen?
Ik wil wel maar kan het niet,
Ik wil niet dat iemand mij zo ziet.
De mensen geven mij een etiket,
Dus als dat toch zo is,
Dan maar weer van bank naar bed.
Ik leef van 8 naar 1,
En van 5 naar 11,
Dan kan ik mijn medicatie innemen en voel ik mij niet mijzelf.
Wat doe ik hier ik ben zo moe,
Ik ga maar weer naar bedje toe.
Daar ga ik weer van bank naar bed,
Maar weer slapen dus
De koffie mag worden uitgezet.
Op latere leeftijd eind 20 omdat ik graag normaal wilde zijn, toch weer in handen van een uitbuiter gekomen. Dit was criminele uitbuiting een berg schulden in de shit en terug bij af.
Even terug naar 12 jaar, uiteindelijk kon ik niet meer en heb ik het thuis verteld, aangifte volgde, maar dat werd ook aan de daders vermeld.
Langs ons huis met knuppels zwaaiend en roepen Bonnie kom je buiten spelen………..
Dat is waarom ik een schijt hekel aan dat nummer heb, dat gaat terug naar mijn verleden.
Na alles wat mij is overkomen is mijn herstel bij het ontmoeten van een ervaringsdeskundige begonnen.
Ze had oprecht interesse was er en begreep me, zonder er iets voor terug te willen,
Daar heb ik al die jaren bij de hulpverlening om lopen gillen.
Luister nu eens naar me, ik wil praten om te dingen te verwerken,
Waarop het antwoord was, neem maar een pilletje meer, vooral rustig blijven alleen dat gaat werken.
Ik voelde me alleen, maar nu staat er iemand naast me, iemand die me hoop geeft die wil kijken wat ik nog leuk vind en kan,
Samen de nieuwe Bonnie ontdekken, in kleine stapjes en vallen mocht, ik genoot ervan.
De ervaringsdeskundige, die mij hoop gaf en hielp om mijn leven weer te leven.
Ik hoop dat ooit in alle lagen van een organisatie een ervaringsdeskundige een plek heeft gekregen.
Een professional met een ervaringsdeskundige dat is een meerwaarde voor iedereen. Trajecten kunnen sneller gaan, het kost uiteindelijk minder geld en het komt de client ten goede.
Want als je het zelf hebt ervaren, professioneel kunt inzetten dan kan je iemand ook echt ondersteunen, en horen wat iemand nodig heeft naast de hulp die er al is.
Maar nu na alles ben ik Bonnie weer en sta ik hier,
Ik denk ik kansen en mogelijkheden met veel plezier.
Als ik zo terug kijk heb ik het “gewone “ verloren. Heb er het besef van en een leven met alle ups en downs voor terug gekregen. Negatieve dingen anders kunnen gaan zien. En nu is het “gewone” verandert in altijd wat nooit saai is.
Nu heb ik mijn verleden een plekje kunnen geven.
Ik sta weer, ik leef weer en ben mijn eigen onderneming begonnen.
Ik ben Bonnie, maar heb wel levenslang!
